Merdümgiriz Ahmet, üç kız kardeşten sonra dünyaya gelmiş, kaçırılma sonucu evlenen anne babanın mutlu evliliğinden doğmuş, geniş bir ailenin üyesiydi. On yedi yıldır felçli yatan bilge dedesi, köyünde hem Osmanlıca hem de yeni harflerle okuyup yazan nadir insanlardan biriydi. Çelebi, sevecen ve konuşkan bir dedeydi. Ancak Ahmet'in hayatı, henüz altıncı yaşındayken annesinin vefatıyla büyük bir imtihandan geçti.
Annesinin Vefatıyla Değişen Hayat
Annesinin kaybı, Ahmet'in hayatında derin bir yara açtı. İçine kapanmaya başladı ve yüzündeki hüzün hiç silinmedi. Ailesi ona sahip çıksa da, Ahmet içindeki kederi gizleyemedi. Toplum içinde uyumlu olsa da, içindeki yalnızlık duygusu onu hep takip etti. Yıllar geçti ve herkes kendi hayat yoluna girdi. Bir bayram tatilinde, Ahmet'e "Nasıl hissediyorsun kendini?" diye sorduğumda, "Merdümgiriz abi" cevabını vermişti.
Merdümgiriz kelimesi, Farsça kökenli olup, topluma gereğinden fazla karışmayan, onlardan kaçan anlamına gelir. Ahmet, işinde gücünde olsa da, topluma uyum sağlamaya çalışsa da, içinde bir yalnızlık hissediyordu. Bu durum, mizantropi ile karıştırılmamalıdır. Merdümgirizlik, kibirden kaynaklanan bir küçümseme içermez. Nefret barındırmaz, kişilik bozukluğu olarak ifade edilemez ve güvensizlik barındırmaz.
Merdümgiriz Ahmet'in Mirası
Merdümgiriz Ahmet, saygıdeğer bir kişi olarak yaşadı. Çoluk çocuğa karıştı. Dürüstlüğüyle tanındı. Ailesi ve çevresi ona sonsuz bir güven duydu. Huzur saçardı çevresine. Aldığı sorumlulukları eksiksiz olarak yerine getirirdi. En önemlisi, adil bir insandı. Hedeflerine ulaşmak için azminden vazgeçmezdi. Az kişiyle görüşür, arkadaş seçiminde hassas davranırdı. Yöneticilik kabiliyeti, içsel huzur ve öz kaynaklarını kullanma konusundaki titizliğiyle çevresine sakin bir liman olurdu.
Son görüşmemizde, "Merdümgirizlik devam ediyor mu?" diye sorduğumda, epeyce törpülediğini ama tam istediği kıvama henüz erişemediğini ifade etmişti. Merdümgiriz Ahmet, güzel bir insandı ve güzel yaşamayı ilke edinenlerdendi.
- Dürüstlüğüyle örnek oldu.
- Ailesine ve çevresine huzur verdi.
- Sorumluluklarını eksiksiz yerine getirdi.
- Adil bir yöneticiydi.
Ahmet'in hayatı, acı ve hüzünle başlasa da, topluma uyum sağlayarak ve dürüstlüğüyle iz bırakarak sona erdi. Onun hikayesi, yalnızlıkla mücadele eden ve topluma değer katan insanların ilham verici bir örneği olarak kalacaktır.
